Bayramları her zaman severdim. Babam sık sık Anadolu‟nun küçük
kasabalarında görev aldığından çocukluğumda memleketimizden uzak yaşadık.
Ancak bayramlarda gidebiliyorduk. Anneannemler, babaannemler yolumuzu
gözlerler, tüm hazırlıklar bize göre yapılırdı. Bir türlü kim kimin halası, kim
kimin dayısı bilemezdim. Ama “Aaa! Nasıl da babasına benziyor!” diyerek seven
baba sülalem, “Aaa! Nasıl da annesine benziyor!” diyerek seven ana sülalem beni
sevince, ben de onları severdim. (şimdi beni gördüklerinde her iki taraf da,
“Aaa! Bu kız kime çekmiş anam, kimseye benzemiyor!” diyorlar.) Organze
elbisem, rugan pabuçlarım, babamın yıllar önce Almanya‟dan, kaç adet getirdi
bilinmez, beş altı yaşıma kadar giydiğim kat kat dantel külotlarımla pek şık
olurdum. Kardeşimin gabardin takım elbiselerini her yıl geleneksel olarak, tüm
erkek torunlarla birlikte dedem alırdı. Babamdan çekinilir ama yine de boyu
büyüyecek diye birkaç beden büyük alınırdı. Nedense Mustafa‟nın üç numara
tıraşı, omuzu düşük e…