AYÇA NUR KİP AKYOL
KÜTÜPHANE -2 sana ve ailesine sabır diliyorum. 2001 yılı Ankara kışı. UMAG Sokak Yazarları toplantılarının son dakikalarına, pür telaş yetişen ay yüzlü bir kız var. Hemencecik yerine oturur kısacık öykülerini, sıcacık, yumuşacık sesiyle okur, sonra da eleştirmemiz için sessizce bekler. AYÇA NUR KİP. Sonraki günlerde gurup olarak , okuma toplantıları sonunda Metin'in bürosuna gider, yazdıklarımızı düzeltirdik. Sohbet öyle tatlı gelirdi ki acıkınca Kolej'deki Ordulular Vakfına gider, yemek yer, rakı muhabbeti yapar, şarkılar söylerdik. O küçük Ayça, mikrofona gelince, kocaman olur ve yüreğimizi dolduran türkülerini söylerdi. Çok eğlenir, birbirimize şımarırdık. Bir akşam toplantı sonrası, birlikte benim eve gittik ve yanakları al al, evlenmeyi düşündüğü çocuğu anlattı. Ahmet, İngiltere'de okumuş, buralara uyum sağlamakta güçlük çekiyordu. Birlikte Lonra'da yaşamayı istiyormuş. Fakat Ayça, Ankara'nın köylerindeki çocuklara koro...