ÜLKEM
DENİZİN BİTTİĞİ YERDE RÜYALARIMIZDA YÜZERİZ ÜLKEM Bembeyaz yağıyor bak hatıralar İşte yine karşı kaldırımdayım Sadece sen yoksun ama ne çıkar Hatırlamaktayım, yaşamaktayım Annesi seslendi “Baban geliyor!” Ülkem ve kardeşi kapıda yerlerini aldılar. Her akşam aynı saatte gelirdi evin babası. Annesi ceketini alır, Ülkem terliklerini ayağına uzatır, kardeşi Köyüm ile bir ağızdan “Hoş geldin baba.” derlerdi. Yine öyle yaptılar. Ülkem terlikleri uzatırken babası saçını okşadı “Hanım, kızıma bir valiz hazırla, kampa gidiyor.” dedi. Saçlarına sürünen babasının elleri miydi? Yutkundu… Kamp mı? Ne kampı? Öğretmenleri yeni anlatmıştı Hitler’in esir kamplarını. İnsanlara ne eziyetler yapıldığını… Birden yırtık pırtık elbisesiyle tel örgülere yapışmış, çapaklı kara gözleri görüntülendi hayalinde… Babası, yeleğinin cebindeki köstekli saatini çıkardı masanın üstüne koydu. İki kez göğsüne doğru çekti pantolonunu. Geceleri güvelerin yiye yiye bitiremediği, bordo kadife kumaş ...