Ayşe tatilde 8
Hayvanat bahçesine gittim. Darıca'da burnumuzun dibinde alası var, gitmeyiz,nedense?! Anabel ve ben! Ne alaka İsviçreli, on altı yaşında, sessiz, çilli, güzel, ilkeli, ciddi bir kız. Sınıf arkadaşım. Bahçe çoook güzel, daha çok halkın gezeceği, dinleneceği, serin, hoş bir yer. Fakat hayvan çeşidi çok olsa da hepsinden bir tane, beni kesmedi... Bizim memlekette kapısında TBMM yazan binadakiler daha korkunç, different, komik, stuped, renkli bence!
Maymunlara bayıldım. Bir tek onlar ailece yaşıyorlar. İnsanın maymun olası geliyor. Oooooohh iki dönüm bostan yan gel Osman. Stres yok, isteyen çiftleşiyor (aman ne cilve ne cilve), isteyen yuvarlanıyor, oynaşan yavrular, bit ayıklayan babalar. Bir de tabii, bizden çoook masumlar.
Hani gezginlerde sırt çantası, şapka ve elinde su şişesi olur ya ben de aynı pozda olayım dedim. Bahaneyle su içerim. İki pound(7 tl) ta kıyıp su aldım. İyi güzel de her on beş dakkada bir çiş geliyor. Ay öldüm, ağaçların arasında dolana dolana tuvalet aradım. Hayvanat bahçesinde görmediğimiz tuvalet kalmadı.  Anabel bu duruma ne yorum yaptı bilemeyeceğim. Çıkışında bir dükkan var. Ev kadınları ikinci el eşya ve kıyafetlere bakım yaparak çok ucuza satıyorlar. Geliri de hayvanat bahçesinin bakımına harcanıyor. Ne güzel, Avrupalılar bizi kıskanıyorlar ya o yüzden böyle çalışıyorlar!
Şimdi cuma günkü son maceramı anlatınca, siz zaten Allah aşkına Ayşe sen çık gel Türkçe konuş, yarım yamalak konuş bize yeter diyeceksiniz.
Teacher soruyor "ne olmak istersiniz" şunu mu? Bunu mu?
Söylüyorsun, sonra tekrar soruyor Why? (Niye?)
Ben hakim olmak isterdim, dedim.  Memleketimdeki adalet terzisini dengede tutmak mümkün olsun isterim diyemedim çünkü anlatmaya dilim yetmez, yüreğim hiç yetmez.
Teacher'im bir ara döndü tekrar sordu.
“Ayşe,do yo want reverend (din adamı olmak ister misin?) “Haydaa.
__ No.
__Why?
Hemen translate mi açtım. Kolay bir yanıt olsun istedim.Yazdım, “sıkıcı” demek istiyorum.
(İ) lerin azizliğini unuttum acele ile kafamı kaldırdım cevap verdim
“Fucked
Aaaa! Ben ne dedim ya! Sudiler, arabiler, Ayşaaa Ayşaaa, högüle mögüle oooo
ayşa şaş şa şa hüğ...diye homurdandılar. Ne dedim anam ben? Tekrar baktım ki amanın olamaz! Vay vay vay bütün imamlara… Neyse ki sevgili teacher'im durumu anladı ders bitti neyse ki araya weekend (Hafta sonu) girdi
Son dersti, Anabel’i kolundan tutup zor çıktım sınıftan.Ancak hayvanat bahçesi keser bu durumu unutmak için.
Pazartesi günü kızgın Arapları serinletmek için sınıfa türkü söyleyerek girdim. “Allah Allah Allah bu nasıl sevmek… Allah Allah Allah bu nasıl gülmek… insan değil buu, sanki bir melek


Yer: mustafapaşa köyü_ürgüp-NEVŞEHİR

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

KEVSER RUHİ.

Resim
KÜTÜPHANE-3 Kütüphanenin yapılışında, önce siyasi sebepler aradılar, hatta kendime büro yaptığım söylentileri dolaşmaya başladı. Tabii insanlar dolandırıcılığı, yalancılığı o kadar benimsediler ki, dürüstlük, doğruluk, fedakarlık, vatanseverlik nedir unuttular. Eğer yirmi beş yıllığına devlete bağışlarsak kütüphaneyi, bakanlık bize bir memur gönderebilirmiş. Çünkü ben ne kadar süre her gün açabilirim bilmiyordum. Zaten her gün açmadım, haftanın dört günü, öğleden sonraları, şalvarımı giydim, köpeğim Nisan'ı da yanıma alıp gidip açtım.  Fareli köyün kavalcısı gibi arkamdan gelen çocuklarla, kahvenin önünden yürürken pek mutlu olurdum. Anneleri tarlaya gidince evdeki küçüklere bakmak zorunda olduklarından, çocukların çoğu kardeşlerini de getiriyordu.  Kızımın çalıştığı şirketteki arkadaşları,  onlar için de bol bol boya kalemi ve  renkli kitaplar gönderdiler. Neyse misafirlere dönelim. Ankara ekibinde arkadaşım Kevser de açılışa geldi.  UMAG Sokak Yazarları ekibin
Devamı

HASAN UYSAL

Resim
KÜTÜPHANE- 1   2005 yılında Ayvalı köyüne yerleştikten sonra ilk işim bir kütüphane açmak oldu.Yıllarca biriktirdiğim kitaplar epeyce olmuştu. O günkü muhtar, bana imamın oturduğu  iki odalı lojmanı verdi.(Üzülmeyin, sonradan imamımıza bahçeli villa yapıldı!). Çalıştığım otelin sahibi Serpil Hanım, depolardaki boyaları kullanabileceğimi söyledi. Günlerce uğraştım. Kahvede oturan erkekleri rica minnet kaldırarak yardıma çağırdım. Sağ olsunlar iki yaşlı amca, zaman zaman ucundan tuttular. Gençler, bel bel bakıp “karı kendine çalışma odası yapıyor” diye fısıldaşdılar. Ciddi bir tanıtım yapmak, köylüyü heveslendirmek için açılış programı düzenledim. Ankara'daki arkadaşlarıma duyurdum ve davet ettim. Kadınlar, kendi kimliğini unutmuş kadınlar, hiç tanımadığım kadınlar, yüreği iyilik, umut doğuran kadınlar, açılış hazırlıklarında yolumu kesip “Ayşa’nım ben şunun karısıyım dolma yapacağım, bunun geliniyim börek yapacağım, kütüphanenin merdivenini süpüren Musa'nın anne
Devamı

AHMET TELLİ

Resim
KÜTÜPHANE-4 A HMET TELLİ On beş yıllık evliliğim biteli bir yıl olmuştu.  Çocukların özel okul ücretlerini ikinci yıl için ödememe olanak yoktu. Ben de bir gece, haritayı açtım, araştırdım. Yerleşecek  bir kasaba bulmalıydım. Duydum ki özel okulu olmayan kasabalara, memurlar tayin dolayısı ile giderse, çocukları Anadolu Lisesinde okuyabilir miş.  Erdek, Ayvalık,Mudanya üç yer seçtim. Oğlumun doktoru için İstanbul'a yakın olmalı,annem için Kocaeli'ne yakın olmalı,yalnız bir kadının yaşaması için rahat ve ileri görüşlü insanlardan oluşmalı, deniz kenarı, çok soğuk olmayan diye uzayıp giden liste pek de mütevazı değildi ama çok şey istersen, çok şey verilir, dediler.  hepsi de oldu. Mudanya yerleşmek için çok doğru bir yerdi. Tayinimi yaptırdım. Fakat gidip ev kiralamalıydım. İzmit’ten otobüse binerken büfeden bir kitap aldım. Kalbim Unut Bu Şiiri- Ahmet Telli. okuduğum her satırda kendi duygularımı buluyordum. Kalbim pır pır , şiirlerin umut dolu yolculuğuyla g
Devamı