Mahallem 2. Bölüm.
Yoğun istek üzerine Türkmen nam-ı diğer Herikli Mahallesi meselime devam ediyorum.
Efendim; şimdi geceleri yarasalar ve baykuşlara, gündüzleri güneşin sarı sıcağı ve fakirlere kalmış bu mahallenin bir girişi bir çıkışı var. Teksas kasabaları gibi yani. Bir ucu Meteris Çarşısı’na, bir ucu da askerlik şubesinin oradan Depboy'a (stadyum)iner. Niye debboy bilmem. Hadi şimdiki gençlerin geyik muhabbeti gibi, dep vurmak, boy İngilizce erkek çocuğu olsa anlarım ama o yıllarda böyle bir şey yok. (derken Depboy’un askeri malzeme deposu olduğunu öğrendim) Halk futbola çok düşkün. Kamil Amcam Nevşehir spor başkanı. Hatta babam da ilk kuruculardan. Çarşamba günleri mahallenin kadınları erkenden işlerini bitirir, okuldan dönecek çocukları doyurması için evdeki büyük kızı tembihler( gadasını aldığım gardaşlarını doyur, evden çıkma emi?), koruk ekşisi ile pişmiş dolmaları, börekleri çıkın yaparlar. Yaşmağını saran, çarını omuzuna atan doooğru depboy'a... Dayıma Çengel Ahmet derlermiş, bir çalım atarmış ki sormayın. Galatasaray’dan istemişler de anneannem "gidersen südümü helal etmem, beş kızdan sonra zat buldum ben seni "demiş. Dayım da o sinirle topu bırakıp, kına satmış, çivi, soba satmış kendine futbolcu satın alacak para kazanmış. Maçlar küfürsüz ama yandan çarklı argo ve bir paket Bahar sigarasıyla çok heyecanlı olurmuş. Maç biter bitmez kadınlar çabuk çabuk, erkekler ağır adımlarla evlerine giderlermiş. Bir dahaki çarşambaya kadar da evde hiç maç muhabbeti olmazmış. Ben küçüğüm bunları bilmiyorum daha.
Her eve, her kahveye, her köye gazete girerdi. Bizim iki aile de cumhuriyet okurdu. Önce Atatürkçü sonra İnönücüydüler. Komşulardan bazıları da tercüman okur Menderesçiydiler, Kimse kavga etmez, kızsa da belli etmezdi. Sonraları ailemin bir kısmı Demirelci oldu(İnönücüler çoğunlukta), sonra Özalcı oldular(İnönücüler azınlıkta) , sonra bizimkiler ve mahallenin hepsi AKePeli oldu elhamdülillah. Bir ben kaldım Deniz Gezmiş zamanından kalma. Annem başımın etini yiyor " bunların heeepsi bilmiyoda, bir sen mi biliyon kızım, niye elden ayrısın sen yavrum?" Ben de diyorum ki, " güzel anam onların hepsi de AKePeli olduğuna pişman ya bi kere tükürdüler yalayamıyolaaaaar!"
Bir Nevşehir fıkrası:
Adamın biri evinin damına çıkarken merdivenden düşmüş ölmüş.
Cenaze evinde kadınlar ağlıyormuş, biri
“ya damdan düşse napardııık, ya damdan düşse napardık?”
Adamın karısı,
“Zat ölürdüüü, zat ölürdüüüü” demiş.
Yorumlar
Yorum Gönder